zondag 8 februari 2015

Vals alarm

Na de goede dagen kreeg Stan een terugval. Al vanaf afgelopen maandag nam de misselijkheid weer toe. Het zelf eten werd daardoor ook meteen weer minder. Op dinsdag en woensdag leverde dat een uitgespuugde sonde op inclusief een tochtje naar Zutphen voor het inbrengen van een nieuwe sonde.

Op woensdag hebben we op voorhand contact gezocht met Nijmegen. Donderdag moesten we voor controle maar we wilden dat ze al op de hoogte waren van Stan zijn problemen. Naar aanleiding van ons telefoontje is op donderdag na de de gebruikelijke controle een echo ingepland.

De echo zou aan kunnen tonen of er iets met de cyste aan de hand zou zijn. De symptomen van Stan wezen wel in die richting. Echter op de echo werd niet iets ongewoons aangetroffen dat de klachten van Stan zou verklaren. 

Ook uit het bloedonderzoek kwamen geen verhoogde infectiewaarden.Wel werd de dosering van de chemo medicatie gehalveerd om te voorkomen dat Stan in een dip zou raken en daardoor extra vatbaar zou zijn voor eventuele infecties.

Doordat de klachten van Stan bleven werd er in overleg met Amsterdam besloten om Stan in het AMC op te nemen ter observatie. Ook daar werd een echo gemaakt waar niet iets bijzonders uit bleek. Langzaamaan werd de sondevoeding weer opgestart en Stan mocht ook zelf weer eten als hij trek had. De sondevoeding bleef erin, zelf wat eten lukte nog niet. 



Stan knapte een klein beetje op en er waren geen aanwijzingen dat er iets met de cyste was. In overleg met de kinder-mdl-arts mocht Stan weer naar huis als hij zich goed genoeg voelde. 

En zo zijn wij sinds gisteravond weer thuis, het bleek vals alarm. 


Opnieuw hopen we dat Stan nu weer verder gaat herstellen zonder al te veel hobbels op zijn weg.


2 opmerkingen:

  1. Gelukkig vals alarm vwb ciste,maar die misselijkheid,brrrr....,sterkte Stan,wij blijven duimen dat je je WEER prettiger gaat voelen!
    Lieve en hartelijke groet van Rob en Marian Polman

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Men zegt weleens dat het eerst slechter gaat en dan ineens komt het herstel. Ik hoop voor jullie dat dit bij Stan ook zo is; dat dit nog even de nawerking van alles was en dat het herstel nu écht gaat beginnen. Dat moet ook wel, Stan heeft zo hard zijn best gedaan, het is nu genoeg met de narigheid die erbij kwam,de behandeling voor je oorspronkelijke ziekte is al heftig genoeg. Ik hoop dat er géén nare dingen meer bij komen en dat het blijft bij de dingen die helaas nog moeten om je helemaal beter te maken en dat dat alles heel voorspoedig verloopt. Ik hoop dat je hier straks gezond op terug kan kijken, met een traan maar ook met een lach want ik hoop en denk dat je ondanks de nare dingen, ook mooie en fijne momenten beleeft. Veel sterkte voor jou en je ouders.

    BeantwoordenVerwijderen