woensdag 18 januari 2017

Het gewone leven

De vakantie naar Zweden was een succes! De andere omgeving en de activiteiten die we hebben kunnen doen waren voor ons allemaal de moeite waard en hebben ons goed gedaan.






Al bij aankomst lag er een flink pak sneeuw en gedurende de dagen dat we er waren is er nog een flink pak bij gevallen. Ons huisje was gerieflijk en lekker warm. Dat was erg fijn zeker omdat de laatste dagen de buitentemperatuur richting de min 20 en min 25 ging.


Stan heeft naast een aantal rustdagen ook mee kunnen doen aan een aantal activiteiten. Zo heeft hij achterop de sneeuwscooter gezeten, waarmee we een tocht gemaakt hebben.









Het was een begeleide tocht over een sneeuwscooterpad. Halverwege was er een sneeuwveld waar je vrij op mocht 'racen'. De heren hebben daar zeker gebruik van gemaakt, de dames hielden het wat rustiger. Daarna kregen we in een tipi rendiergoulash om op te warmen.









Op een van de andere dagen hebben we een sledetocht gemaakt in het donker met fakkels. We zijn naar een rendieren farm geweest, waar we de rendieren mochten voeren. Met de stoeltjeslift zijn we naar de op de berg gelegen skihut gegaan om te lunchen, Meike en Fokko hebben ook nog een dag geskied en Stan heeft gezwommen.



Terug in Nederland werd het gewone leventje direct weer opgepakt. Stan is namelijk in de kerstvakantie ook door de neuropsycholoog getest en daarmee was het eerste ritje richting Klimmendaal een feit.




Afgelopen maandag hebben we daar de uitslag van gekregen. Het al eerder vastgestelde Niet Aangeboren Hersenletstel (NAH) is bevestigd, er zijn nagenoeg geen veranderingen/verbeteringen gezien. Als vervolg op deze uitslag zal Stan begeleiding krijgen van de neuropsycholoog omdat hij moet leren omgaan met zijn NAH en zijn gedrag daarop af zal moeten stemmen. Ook zal de logopediste aanvullende tests uitvoeren.

De weg naar Nijmegen wisten we ook al gauw weer te vinden. De controle foto van de longen en de echo van buik en hals bleken helemaal goed! De bloedwaarden van Stan, m.n. de witte bloedcellen en de bloedplaatjes zijn weer aan de lage kant. Dat hadden we al verwacht omdat Stan al een paar keer uit het niets een behoorlijke bloedneus heeft gehad.

Stan is langzaam zijn uurtjes op school aan het uitbreiden en hij krijgt individuele begeleiding om zich voor te bereiden op de toetsweek. Hij zal 2 toetsen maken. Deze worden mondeling afgenomen omdat Stan met het schrijven en typen niet voldoende uit de voeten kan. De ondersteuning die daarvoor nodig is, moet nog aangevraagd worden.

Volgende week kunnen we de aangepaste schoenen ophalen en ook zijn bril zal dan klaar zijn.
Stan klaagde af en toe dat hij in de verte minder scherp zag en bijv. op het schoolbord iets niet lezen kon. Op naar de opticien en gisteren is gebleken dat Stan een bril nodig heeft.

Met alle hulpmiddelen, ondersteuning en begeleiding is het de bedoeling dat Stan zijn energie niveau er baat bij heeft. De toekomst zal het uitwijzen.