In eerste instantie leek alles voorspoedig te verlopen. Stan voelde zich prima en vermaakte zich ook nog wel goed. Na het inlopen van de chemo zou Stan weer gespoeld worden. Dat zorgt er dan voor dat je heel vaak moet plassen. Voordeel was dat Stan met de spoelzakken naar 'het plein' mocht, wat met de chemo niet mag. Op het plein zijn een aantal zitjes en speelmogelijkheden. Zo heeft Stan vrolijk getafeltennist, set en geen ja/nee gespeeld.
Helaas voelde Stan zich op donderdag dusdanig beroerd dat hij zijn bedje niet uitgekomen is en zijn maag geen eten en drinken verdroeg. Uiteindelijk werd besloten hem extra medicatie tegen de misselijkheid te geven. Zo tegen bedtijd knapte hij een klein beetje op. Ondertussen werd vanaf donderdagmiddag zijn bloedspiegel bekeken of deze goed genoeg was om naar huis te mogen. Helaas was dat donderdag nog niet goed.
Na een goede nachtrust (voor zover dat kan in het ziekenhuis) voelde Stan zich vrijdag weer een stukje beter. Het eten smaakte weer een beetje en Stan heeft zelfs weer wat aan zijn schoolwerk gedaan met hulp van de ziekenhuisleraar Harry.
Een afspraak met de fysiotherapeut was ingepland omdat Stan toch wel erg moe blijft en er mogelijk een trainingsprogramma opgezet zou moeten worden om zijn conditie enigszins op te vijzelen. Na een aantal oefeningen werd duidelijk dat Stan zijn spieren aardig wat kracht verloren hebben, maar ook wat korter en stijver zijn geworden. Hiervoor zal Stan wat oefeningen krijgen.
's Middags werd er weer bloed geprikt om zijn bloedspiegel te bepalen. In de tijd dat hij wachtte op de uitslag is hij weer gaan tafeltennissen, dit keer om revanche te nemen op de pedagogisch medewerkster.
Zo tegen vieren kregen we te horen dat de bloedspiegel goed was en Stan naar huis mocht. Het weekend kon beginnen!
Heftig!!! We denken aan jullie. Groet en liefs uit Harfsen
BeantwoordenVerwijderen