Ruim drie weken later

Stan ligt nu zo'n drie weken thuis. Het had nog wel wat voeten in aarde om Stan thuis te krijgen. De stand van zijn benen is dusdanig breed dat hij niet rechtuit door een deur kan. Om te beginnen was er een ambulance met obesitas brancard geregeld zodat hij volledige ondersteuning voor zijn benen kreeg gedurende de weg naar huis. Eenmaal thuis bleek Stan niet op de brancard naar binnen te kunnen en is hij op zijn zij door drie man naar binnen gedragen.

lol in de tillift

Eenmaal binnen kon hij zich nestelen op het bed dat voor hem klaarstond. Het nestelen beperkt zich helaas tot het op zijn rug gaan liggen en zo blijven liggen. We zijn nu tijdelijk in het bezit van een tillift om Stan even uit bed te krijgen. Zo werd hij de eerste dagen gewassen en werd zijn bed verschoond. Hiervoor krijgen we hulp van de kinderthuiszorg, wat erg fijn is!

even naar buiten

Inmiddels is Stan iets beweeglijker en kan hij even op zijn zij draaien. Voor de verzorging is dat heel prettig. Er is ook een rolstoel gebracht waarin Stan in ieder geval even naar buiten kan. Hier kan hij niet te lang in omdat de houding niet helemaal optimaal is. Maar voor deze periode is het een prima tijdelijke oplossing.


Voorwaarde om naar huis te gaan was het stoppen van de morfine. Doordat Stan nog wel veel pijn had werd de morfine omgezet in zware pijnstilling in tabletvorm. Dit gebeurde in overleg met het pijnteam dat gevraagd was om mee te denken ivm de heftige pijn die Stan voelde. Gelukkig kunnen we nu zeggen dat Stan pijnvrij is, ook zonder enige vorm van pijnstilling!

Een eerste controle van de breuk heeft plaatsgevonden. Stan werd door een zorgambulance van huis gehaald en naar het ziekenhuis gereden. Na het maken van een röntgenfoto was de orthopeed niet helemaal zeker van wat hij zag en wilde een ct-scan om de beelden beter te kunnen beoordelen. En zo ging Stan met brancard en ambulancepersoneel weer door het ziekenhuis naar de afdeling radiologie.

Gelukkig was de orthopeed tevreden over de beelden van de ct-scan. Na nog een bezoekje aan de gipskamer om de randen van zijn gips wat wijder te maken kon Stan richting huis. Tot zijn verrassing reed de ambulance langs de Mac Donalds en kon hij een lekkere burger naar binnen werken. Voor de volgende controle zal Stan weer afhankelijk zijn van het vervoer met een ambulance.

Amerikaanse collega 's van Fokko sturen cadeautjes 

De medicatie voor de epilepsie is in stapjes opgehoogd tot de maximale dosering. Hier is voor gekozen om de kans op een aanval zo klein mogelijk te maken omdat de gevolgen van een aanval voor Stan op dit moment met zijn broze botten te heftig zijn en hij geen kans krijgt te herstellen. Het is alleen nog wel de vraag of deze medicatie bij Stan aanslaat maar dat moet de tijd uitwijzen. Gelukkig heeft Stan geen last van de bijwerkingen van deze medicatie.


In de tussentijd is de meivakantie voorbij gegleden en is Stan weer aan het werk voor school. Daar heeft hij nu ruim de tijd voor en hij zet zich er goed voor in.

Nog 9 weken te gaan in het gips, het aftellen is begonnen!


.