Met Stan ging het bijzonder goed. Het revalideren zat in de lift. Van niet kunnen lopen, via met krukken lopen, naar lopen zonder krukken was wat Stan al bereikt had in de afgelopen paar weken. Hij was hard aan het werk. En ondanks dat hij geplaagd werd door een fikse verkoudheid en een paar dagen koorts liet hij zich niet kisten.
Ook voor school zet hij zijn beste beentje voor. Tijdens de afgelopen toetsweek van school heeft hij hard gewerkt en voor een aantal vakken ruime voldoendes gehaald! Er zou mogelijk kans zijn op het hervatten van het schoolgaan na de meivakantie voor een uurtje per dag.
De hartecho die gemaakt was, was helemaal goed en inmiddels is er ook een thorax foto gemaakt die ook geen afwijkingen laat zien. De bloedwaarden zijn nagenoeg op normaal niveau. En de operatie die voor zijn linkerbeen ingepland moet worden komt binnen bereik.
Maar dan......afgelopen zondagnacht krijgt Stan een epilepsie aanval en ondanks de toegediende medicatie vergaat Stan van de pijn. Na heen en weer bellen met Nijmegen komt de ambulance Stan ophalen. Na het nemen van foto's wordt al snel duidelijk dat er weer een breuk ontstaan is. De kop van zijn rechterheup laat een breuk zien.
Stan wordt aan de morfine gelegd en er volgen nog meer foto's en een ct-scan. Op woensdag staat Stan op de spoedlijst voor de operatiekamers. De morfine wordt opgehoogd omdat Stan erg veel pijn blijft houden nadat zijn heup onder doorlichting gezet is. Hij heeft een gipsbroek gekregen en kan alleen in een onmogelijke houding liggen. Helaas moet hij deze gipsbroek 6 weken dragen ter ondersteuning voor het helen van de breuk en na het beoordelen met een ct scan zal de periode nog met 6 weken verlengd worden. Dat is dus weer een hele tegenvaller! Zo weer helemaal terug bij af.......
Als de pijn minder wordt en de morfine afgebouwd is dan mag Stan naar huis. De voorbereidingen daarvoor zijn in volle gang. Er komt weer een bed in de woonkamer en alle toebehoren worden geleverd om het voor Stan zo comfortabel mogelijk te maken.
En dan maar weer vooruit kijken.
Wat een kl....te toestand,wij hebben er even geen woorden voor!
BeantwoordenVerwijderenMaar duimen wel en kijken ook vooruit!
Heel veel sterkte en moed Stan en familie!
Van Marian en Rob
Wat een enorme teleurstelling voor jou en je ouders, je was zo goed op weg, zo dapper en nu dit weer. Ik vind het echt heel naar voor jou en dan ook nog die ellendige gipsbroek, echt een enorme tegenvaller. Ik hoop dat je ondanks de pijn en ellende toch weer zo dapper kunt zijn als altijd. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan want het valt natuurlijk helemaal niet mee maar ik hoop zo dat jij naast je moeilijke momenten ook die er natuurlijk ook zijn, ook wéér laat zien wie hier de sterkste is: dat ben jij Stan. Ik wens je heel veel hoop, liefde, kracht, vertrouwen én doorzettingsvermogen toe.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel liefs en alle goeds voor jou Stan! natuurlijk ook voor je ouders en zus.
Bah, wat een tegenvaller, Stan!
BeantwoordenVerwijderenIk wens je heel veel kracht om deze nieuwe tegenslag aan te pakken en te herstellen!
Groet,
Hilde Koehorst