Verrassing!

Afgelopen donderdag was een hele spannende dag. Allereerst zou Stan om 7.45 uur  's ochtends verwacht worden voor de pet-scan. En alhoewel Stan al vele malen onderzocht is, had hij nog nooit een pet scan meegemaakt. Na duidelijke uitleg en voorbereiding, kreeg Stan vloeistof ingespoten die een uur in  moest 'trekken'. In dat uurtje moest Stan zo stil mogelijk liggen. Stan was daarop voorbereid en had dan ook een luisterboek mee om naar te luisteren en de tijd door te komen. Na dat uurtje werd Stan in de scan gelegd en de scan zelf duurde een half uurtje.De uitslag zouden we aan het einde van de dag horen.

Terug op de afdeling kreeg Stan te horen dat zijn rechterbeen halverwege de middag onder narcose gezet zou worden en voor vier weken gips zou krijgen. Het nuchter blijven voor de narcose lukte aardig maar Stan was blij toen hij aan de beurt was.

Hij had een weddenschap met de pedagogisch medewerker afgesloten. Volgens Stan kon hij langer dan 24 seconden wakker blijven op het moment dat hij onder narcose zou gaan. En ja hoor dat lukte hem prima, het leverde hem een lekkere smoothie op! Door Stan zijn broze botten was het de vraag of het zetten van het been goed zou lukken, maar al na een kwartier was het been gezet en in het gips.

Terug op de kamer mocht Stan al snel weer wat drinken. Hij koos voor een lekkere warme chocomel met slagroom. Dat is de laatste tijd het favoriete drankje.


Aan het eind van de middag, na het grote overleg van de artsen dat iedere donderdag plaatsvindt, kwam de oncologe met nieuws, goed nieuws.



De pet scan was helemaal goed, dus geen enkele aanwijzing voor wat dan ook. Samen met alle andere onderzoeksuitslagen die ook allemaal goed waren bleef alleen de aanname over dat Stan zijn lichaam de medicatie niet meer verdraagt en rust nodig heeft om te gaan herstellen.
En zo is na overleg met collegae besloten dat Stan klaar is met zijn behandeling!

Het duurde even voordat het kwartje bij ons viel, maar het is echt zover. Een aantal weken eerder dan verwacht is Stan klaar. Alle chemo- en antischimmel medicatie is gestopt en Stan kan zich  nu volledig op herstel en revalidatie richten. Kleine belemmering daarbij is wel zijn rechterbeen dat in het gips zit van voet tot lies en ook de scheefstand van zijn linkerbeen. Maar dat mag de pret niet drukken.








Al gauw werd er ook gesproken over naar huis gaan. En nu ligt Stan prinsheerlijk op een ziekenhuis bed in de woonkamer, van alle gemakken voorzien en wat belangrijker is hij voelt zich al een stuk beter! Een lange weg ligt voor hem maar met vol vertrouwen en inzet gaat hij die tegemoet.