Opluchting, teleurstelling, blessure

Er is besloten om Stan geen immunoglobulines meer toe te dienen. Hij wordt er beroerd van en dan wordt de chemo medicatie stop gezet om zo snel mogelijk te herstellen en dat weegt niet op tegen het doel dat de immunoglobulines hebben. Voor Stan is het geen zinvolle aanvulling op zijn behandeling en dus dit besluit. Wat een opluchting voor Stan!

Tegelijkertijd met bovenstaand besluit, is er nog een besluit genomen. Stan gaat niet mee op ski kamp de eerstvolgende keer. Het lijkt er toch op dat Stan te weinig conditie en kracht heeft om van zo'n week echt te kunnen genieten. Dan zou het zo maar op een teleurstelling uit kunnen lopen in plaats van een fantastische ervaring op de ski's. In overleg met de arts is Stan zelf tot dit besluit gekomen. Wat een wijsheid....... Gelukkig wel de toezegging voor deelname aan het kamp van volgend jaar! Wat in het vat zit verzuurt niet!

Zo zijn er weer wat weekjes voorbij gegaan met wat goede en wat minder goede dagen. Met wat meer en wat minder activiteit. Er wordt goed aan school gewerkt en Stan heeft voor een eerste toets die hij gemaakt heeft dit jaar toch een goede voldoende kunnen behalen. Het begin is er. Ook bij fysiotherapie wordt er steeds geoefend. Afgelopen vrijdag dacht Stan een knakje gehoord te hebben in zijn voet tijdens een oefening. Zijn voet deed pijn en werd ook dikker en roder. Uiteindelijk maandag toch maar een foto laten maken in Zutphen.


En zo werd er een klein barstje in een botje van zijn voet zichtbaar. Een gipsspalk, waar hij niet op mag staan of lopen, was het gevolg. Inclusief de spuitjes tegen trombose, die Stan niet zo prettig vindt. Aankomende vrijdag wordt de voet gecontroleerd en mag de gipsspalk er misschien af en wordt mogelijk vervangen door gewoon gips.

Aankomende maandag is de reguliere controle van Stan in Nijmegen. In verband met het barstje in zijn voet zal er onderzoek gedaan worden naar de botdichtheid bij Stan. Door de chemobehandeling kunnen zijn botten kalkarm geworden zijn, waardoor er gemakkelijker breuken ontstaan. Eventueel zal er dan gestart worden met vitamine D en calcium.

Stan brengt nu zijn dagen weer liggend op de bank door en nu niet omdat hij zich zo ziek of belabberd voelt maar omdat hij zijn voet hoog moet houden en niet mag staan en lopen.
Eerst dacht hij: ik laat me maar lekker verwennen en bedienen, maar inmiddels heeft hij wel in de gaten dat het hem behoorlijk belemmert in zijn doen en laten. Hopelijk is het van korte duur.