De gipsspalk van Stan werd na een week vervangen door een gipsschoen waar Stan op mocht lopen. Met extra steun van een paar krukken was Stan weer een beetje mobiel. In Nijmegen werd geconcludeerd dat er sprake is van botontkalking. Stan moet nu calcium tabletten met vitamine D daarvoor innemen.
Het mobiel zijn was van korte duur, want een paar nachten later heeft Stan een tweede epilepsie aanval gehad. Deze bleek behoorlijk heftig gezien de naweeën ervan. Stan was erg moe en had net als de vorige keer enorme spierpijn in zijn benen. Maar daarnaast kon en kan hij niet op zijn benen staan, laat staan lopen! Dit heeft tot gevolg dat Stan eigenlijk alleen maar wat kan liggen en zitten. Bij bijna alles wat hij wil doen heeft hij hulp nodig omdat hij zelf de kracht niet heeft zijn benen te bewegen.
Ook het eten en drinken werd meteen weer minder. En hoewel Stan enorm zijn best heeft gedaan zagen we hem energie verliezen en magerder worden. Dus ook deze keer weer een extra bezoekje aan Nijmegen. Dat heeft Stan de terugkeer van de sonde opgeleverd. Morgen zal de sondepomp en voeding geleverd worden, de sonde is vandaag al ingebracht.
Na overleg van de artsen in Nijmegen mocht het gips van zijn linkervoet eraf. Dit belemmerde Stan in zijn herstel van de epilepsie aanval. Daarbij zal Groot Klimmendaal weer een actievere rol gaan spelen bij de revalidatie. Dit alles om Stan zo snel mogelijk weer op de been te krijgen, letterlijk en figuurlijk!
Lieve Stan en familie,wij hebben even geen woorden voor deze nieuwe kl...!situatie!
BeantwoordenVerwijderenAlleen: HEEL VEEL STERKTE EN KRACHT GEWENST ALLEMAAL! En houd vooral moed,het tij ZAL een keer keren!
Lieve en hartelijke groet van Marian en Rob Polman.
Beste mensen, toch even een reactie. Ik kwam bij jullie blog via de site van de VOKK. Wat zijn jullie sterk met zijn allen, voor wat ik lees. Ik wens jullie steeds meer positieve uitslagen en meevallers! Matthis, onze jongen van 12 zit eveneens in de onderhoudsfase voor Non Hodgkin lymfoom T cel. Wat kan het voor ieder anders lopen. Kracht en hoop voor jullie! Christel
BeantwoordenVerwijderenLieve Stan, Anneloes en Fokko, wat maken jullie toch veel mee, alle problematiek die ik ken, valt hierbij in het niet! Ik denk regelmatig aan je Stan, veel helpt het jou niet. En ik kan je alleen maar sterkte toewensen en moed inspreken......en ook je ouders en je zusje. Ik zou zo willen dat het voor jou eens een keer ophield en dat je gewoon net als iedere leeftijdgenoot je leventje zelf kunt leiden! Blijf hoop houden joh, dat moet toch lukken. Power to you, lieve groeten van Erna Terpstra
BeantwoordenVerwijderen