Na het toedienen van de immuunglobulines was de verwachting dat Stan zich beter ging voelen. Dat was niet het geval. Integendeel, Stan ging zich slechter en slechter voelen. Hij kreeg steeds meer moeite om voldoende te eten en te drinken, voelde zich enorm belabberd en was ook weer begonnen met overgeven.
Dit alles leidde vorige week donderdag tot opname van Stan in het Radboud. Hij kreeg meteen extra vocht toegediend via zijn pac en er werd bloed geprikt en op kweek gezet. Omdat niet duidelijk was wat de oorzaak van Stan zijn beroerdheid was, werden er diverse onderzoeken aangevraagd om dit verder uit te zoeken.
Zo kreeg Stan een MRI van zijn hoofd om te kijken of er veranderingen zouden zijn ten aanzien van de schimmelinfectie in zijn hoofd. Dit was niet het geval. Een echo van zijn buik om de cyste te checken leverde ook geen bijzonderheden op en een röntgenfoto van zijn longen gelukkig ook niet.
De chemo medicatie werd tijdelijk stopgezet, in de hoop dat de misselijkheid daarmee weer zou verdwijnen. Dat gebeurde gelukkig wel. Stan kreeg langzaamaan weer wat trek, maar niets smaakte hem. Daarmee kwam de sondevoeding wel in het zicht. De arts wilde niet dat Stan verder af zou vallen of zou verzwakken. Hij kreeg de kans om vrijdagmiddag met ontslag te gaan onder voorbehoud dat hij zelf weer voldoende zou eten en drinken. Na het weekend werd dan contact opgenomen vanuit het Radboud met de vraag of hij dat voldoende gedaan had.
Beetje bij beetje ging Stan wat meer drinken en zette hij zichzelf op een toastjes-met-brie-dieet. Dat was het enige wat hem echt smaakte.Hij deed zijn uiterste best en gelukkig, het was in ieder geval genoeg om niet geconfronteerd te worden met, opnieuw, een sonde. Stan was blij dat hij zijn doel had bereikt; geen sondevoeding. Wel zou de diëtiste mee gaan denken over eventuele adviezen en aanvullingen op de voeding van Stan om te voorkomen dat hij weer te weinig gaat eten en drinken.
Inmiddels zijn we een weekje verder en probeert Stan echt wel voldoende te eten en te drinken. Maar het kost hem veel moeite. In overleg met de diëtiste is dan ook besloten om ter aanvulling dieetdrankjes vol met voedingsstoffen en calorieën te gaan gebruiken.
De chemo medicatie is weer gestart, maar omdat Stan zich nog lang niet goed genoeg voelt, krijgt hij nog niet de volle 100% van deze medicatie. Ook de spiegel van de antischimmel medicatie was te hoog, dus ook die dosering gaat omlaag.
Wie weet zal deze combinatie van factoren: extra voedingsondersteuning, lagere chemo dosering en lagere dosering antischimmel medicatie er voor zorgen dat Stan meer energie krijgt en verder op knapt. Dan krijgen school en fysiotherapie ook weer de kans een rol te gaan spelen in het nu toch wel geïsoleerde leventje van Stan!
Hoi Stan,
BeantwoordenVerwijderenIk wens je héél véél sterkte toe met alles.
Hopelijk gaat het eten je weer lekker smaken en knap je goed op, het is hartstikke vervelend om je zo beroerd te voelen, ik wens je dan ook veel voorspoed toe, dat alles zonder tegenslag en teleurstelling mag verlopen en jij beter wordt, je goed voelt en geneest van Hodgkin!!! Dat je weer lekker in je vel zit, energie hebt en de dingen kan doe die jij graag doet.
Liefs en beterschap, ook voor je ouders en zus!
Hey Stan,
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend balen dat je je op het moment niet zo goed voelt. Ik hoop dat je heel snel weer zal opknappen en dat je wereldje dan ook weer wat groter zal worden!
Groet,
Hilde Koehorst
Hoi Stan: STERKTE!
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet voor allemaal,wij duimen weer dat Stan zich snel prettiger gaat voelen!
Ha die Stan, Hou je taai hoor! Heel veel beterschap en wie weet weer eens tot ziens.
BeantwoordenVerwijderenHet allerbeste en de hartelijke groeten aan je ouders,
Cefas